DLACZEGO BIEGA SIĘ NA STADIONACH LEKKOATLETYCZNYCH W TRAKCIE ZAWODÓW TYLKO W LEWĄ STRONĘ?

 

 

Prawa część przepony w stosunku do lewej jest w dużo korzystniejszym położeniu jako mięsień wdechowy ze względu między innymi na podpierającą ją wątrobę i dominujący Lewy Przedni Wewnętrzny Łańcuch Mięśniowy. Powyższe stwarza lepszą opozycję dla pracy prawego płata przepony. Nie bez znaczenia jest fakt, że ośrodki motoryczne znajdują się tylko po lewej stronie mózgu. Tak więc przepona jest zwykle silniejsza po prawej stronie w czym wspomaga ją wyżej wymieniona wątroba wraz z żołądkiem i sercem, posiadające kierunkowy wpływ na kręgosłup i miednicę, utrzymując lepszą oddechową pozycje przepony po prawej stronie.

Bez prawidłowej strefy apozycji (przylegania) przepona jest w stanie pracować tylko z przyczepu „żebrowego”, działając posturalnie zamiast pełnić funkcje oddechową.

Zawody biegowe na stadionie lekkoatletycznym odbywają się tylko w lewą stronę żeby przesunąć nas na lewą nogę. Kinetycznie ma to duży wpływ. Gdybyśmy biegali w prawą stronę to używalibyśmy "dominującej" osi od lewego barku do prawego biodra (serce - żołądek - wątroba) i prawdopodobnie używalibyśmy "dominująco" lewego płuca dla oddychania. Prawa przepona ze względu na pozycję - jako "tłok" zstępujący i prawa noga ze względu na "dominujące" wstępujące torowanie - jako "tłok" wstępujący (siła reakcji podłoża) miałyby szanse całkowicie zdominować lewy płat przepony, siłowo wpychając powietrze do lewego płuca, zaburzając nasz balans.

Równoważąca - naprzemienna funkcja zaczyna się dopiero wtedy, kiedy jesteśmy w stanie napełniać prawe płuco – a do tego niezbędna jest praca lewej części przepony. Lewy płat przepony dla prawidłowego działania będzie potrzebował zbudowania strefy apozycji poprzez odwiedzenie tułowia do strony lewej i osiągnięcie rotacji wewnętrznej w lewym stawie panewkowo - udowym. Ta funkcja będzie właśnie osiągnięta biegiem w lewą stronę. Dopiero po zbudowaniu strefy apozycji po lewej stronie przepona jest w stanie działać ze środka ścięgnistego po lewej stronie - jednocześnie wyłączając wyprost kręgosłupa piersiowego w płaszczyźnie strzałkowej - i pompować powietrze do prawego płuca. Teraz jesteśmy w stanie naprzemiennie napełniać oba płuca i znacznie poprawić balans. 

Dzięki temu otwieramy górną część śródpiersia po prawej stronie i dolną po lewej tworząc oś równoważącą do osi anatomicznej opisanej powyżej co daje nam naprzemienność ruchu i poprawę funkcji ruchu.